Τοποθέτηση του επικεφαλής της Λαϊκής
Συσπείρωσης Δομοκού Χρήστου Νιάνιου στην εκδήλωση - βραβευση του
σεισμολόγου Βασίλη Παπαζάχου
Εκ μέρους της Λ.Σ Δομοκού καλωσορίζω τον κ. Βασίλη και τον κ. Κώστα Παπαζάχο στο Δήμο μας.
Η ζωή του Βασίλη Παπαζάχου είναι αφιερωμένη στην έρευνα του σεισμικού φαινομένου και η έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωσή του, κάθε φορά που έχουμε σεισμό ήταν και εξακολουθεί να είναι για όλους μας πολύτιμη.
Οι σεισμολόγοι κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ερευνούν, συμβουλεύουν, προειδοποιούν την πολιτεία, τις κυβερνήσεις, το πρόβλημα είναι όμως ότι δε βρίσκουν «ευήκοα ώτα» για να τους ακούσουν και να πάρουν μέτρα.
Οι πρόσφατες καταστροφές στο Νεπάλ αποκάλυψαν για άλλη μια φορά τις καταστροφικές συνέπειες για τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων από τη μη ύπαρξη αντισεισμικής προστασίας. Η ανησυχία για την ετοιμότητα της χώρας μας σε ενδεχόμενο μεγάλο σεισμό είναι μεγάλη, όπως και η εκτίμησή μας ότι η Ελλάδα συνεχίζει να είναι ανοχύρωτη χώρα .
Η σημερινή κατάσταση αναδεικνύει τις χρόνιες εγκληματικές ευθύνες του αστικού κράτους και των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Οι ελλείψεις έργων και μέτρων αντισεισμικής προστασίας είναι τεράστιες, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα είναι η πιο σεισμογενής χώρα στην Ευρώπη και η 6η παγκόσμια, με καταστροφικούς σεισμούς στο παρελθόν.
Από τα 4 περίπου εκατομμύρια των κτιρίων της χώρας, ένα ποσοστό της τάξης του 80% χτίστηκαν πριν το 1985. Δηλαδή, η πλειοψηφία των κτιρίων έχει χτιστεί είτε χωρίς αντισεισμικό κανονισμό, (πριν το 1959), είτε με ανεπαρκή αντισεισμικό κανονισμό, (1960-1985). Αντίστοιχα, πριν το 1985 έχει χτιστεί το 50% των σχολείων της χώρας.
Το πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου, που εξαγγέλθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά το σεισμό του 1999 και αφορούσε τα δημόσια και κοινωφελούς χρήσης κτίρια, έχει προχωρήσει ελάχιστα. Με βάση στοιχεία του ΟΑΣΠ, μέχρι το καλοκαίρι του 2012 μόνο στο 15% των δημόσιων κτιρίων πανελλαδικά και στο 6,5% στην Αττική είχε γίνει ο πρωτοβάθμιος προσεισμικός έλεγχος. Για τους χώρους κατοικίας η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Ποτέ δεν εφαρμόστηκε με ευθύνη του κράτους ουσιαστικό πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου.
Τα μέτρα προστασίας και αποκατάστασης που προβλέπονται μετά από ένα σεισμό είναι επίσης τελείως ανεπαρκή. Στον πρόσφατο σεισμό της Κεφαλονιάς, τα κριτήρια αποζημίωσης για αποκατάσταση των κτιρίων, στην πράξη ανάγκασαν τους ιδιοκτήτες να πληρώσουν από την τσέπη τους για την επισκευή τους. Παράλληλα στους εργασιακούς χώρους του ιδιωτικού τομέα, οι εργοδότες, στο βωμό της κερδοφορίας τους, στεγάζουν τις επιχειρήσεις σε ακατάλληλα κτίρια. ( Θυμόμαστε οι μεγαλύτεροι το εργοστάσιο της Ρικομέξ, στα ερείπια του οποίου θάφτηκαν 39 άνθρωποι, εργαζόμενοι, το 1999, όπως και τα εργοστάσια Φουρλής,Φαράν και Παπουτσάνης που έπεσαν σαν τραπουλόχαρτα!)
Η κατάργηση ελεγκτικών υπηρεσιών των Πολεοδομιών, οι απολύσεις εξειδικευμένων εργαζόμενων, η υποστελέχωση των υπηρεσιών, επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση, καθώς πλέον δεν προβλέπεται ούτε τυπικά ο κρατικός έλεγχος.
Επιπλέον, υπάρχουν σοβαρότατες ελλείψεις όσον αφορά την οργανωτική προετοιμασία για την αντιμετώπιση των σεισμών και έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης και εκπαίδευσης του πληθυσμού.
Η κατάσταση έχει χειροτερεύσει με τις κατά πολύ μειωμένες σχετικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού.
Η ουσιαστική πρόληψη των κινδύνων απαιτεί ένα χωροταξικό σχεδιασμό με ενίσχυση των αναγκαίων έργων στη βάση της αντισεισμικής προστασίας.
Στο πλαίσιο του σημερινού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης αναγκαία έργα αντισεισμικής προστασίας για το λαό (σύγχρονα σχολεία, νοσοκομεία, ελεύθεροι χώροι, οδοί διαφυγής και μεταφοράς κλπ.) δεν επιλέγονται ως προτεραιότητες. Η γη και οι κατασκευές αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα για την ενίσχυση της κερδοφορίας των κατασκευαστικών και άλλων επιχειρηματικών ομίλων και όχι ως κοινωνικό αγαθό.
Θεωρούμε ότι είναι αναγκαία η παραγωγή έργων και ο χωροταξικός σχεδιασμός για τις λαϊκές ανάγκες και όχι για την ενίσχυση των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων. Χρειάζεται Ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών, ο οποίος θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών αναγκών για ασφαλείς και ποιοτικές υποδομές κατοικίας, εργασίας, άθλησης, διασκέδασης, μεταφοράς κ.λπ. με την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας και του περιβάλλοντος, διασφαλίζοντας και όρους πλήρους, σταθερής και ασφαλούς εργασίας των εργαζομένων στα έργα.
Θα πρέπει να εξασφαλιστεί η οργανωτική ετοιμότητα, ο συστηματικός έλεγχος, με ευθύνη του κράτους, η επάρκεια και ασφάλεια σε περίπτωση σεισμού όλων των δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων και ιδιαίτερα χώρων εργασίας, σχολείων ΤΕΙ, ΑΕΙ, νοσοκομείων, χώρων διασκέδασης αθλητισμού κλπ.;
Τέλος πρέπει να δοθεί η αναγκαία κρατική χρηματοδότηση και για την ανάπτυξη της έρευνας αντισεισμικής προστασίας .
Κ.Παπαζάχο να είστε πάντα καλά και να μας δίνετε για πολλά ακόμη χρόνια τις σοφές συμβουλές σας.
Εκ μέρους της Λ.Σ Δομοκού καλωσορίζω τον κ. Βασίλη και τον κ. Κώστα Παπαζάχο στο Δήμο μας.
Η ζωή του Βασίλη Παπαζάχου είναι αφιερωμένη στην έρευνα του σεισμικού φαινομένου και η έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωσή του, κάθε φορά που έχουμε σεισμό ήταν και εξακολουθεί να είναι για όλους μας πολύτιμη.
Οι σεισμολόγοι κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ερευνούν, συμβουλεύουν, προειδοποιούν την πολιτεία, τις κυβερνήσεις, το πρόβλημα είναι όμως ότι δε βρίσκουν «ευήκοα ώτα» για να τους ακούσουν και να πάρουν μέτρα.
Οι πρόσφατες καταστροφές στο Νεπάλ αποκάλυψαν για άλλη μια φορά τις καταστροφικές συνέπειες για τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων από τη μη ύπαρξη αντισεισμικής προστασίας. Η ανησυχία για την ετοιμότητα της χώρας μας σε ενδεχόμενο μεγάλο σεισμό είναι μεγάλη, όπως και η εκτίμησή μας ότι η Ελλάδα συνεχίζει να είναι ανοχύρωτη χώρα .
Η σημερινή κατάσταση αναδεικνύει τις χρόνιες εγκληματικές ευθύνες του αστικού κράτους και των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Οι ελλείψεις έργων και μέτρων αντισεισμικής προστασίας είναι τεράστιες, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα είναι η πιο σεισμογενής χώρα στην Ευρώπη και η 6η παγκόσμια, με καταστροφικούς σεισμούς στο παρελθόν.
Από τα 4 περίπου εκατομμύρια των κτιρίων της χώρας, ένα ποσοστό της τάξης του 80% χτίστηκαν πριν το 1985. Δηλαδή, η πλειοψηφία των κτιρίων έχει χτιστεί είτε χωρίς αντισεισμικό κανονισμό, (πριν το 1959), είτε με ανεπαρκή αντισεισμικό κανονισμό, (1960-1985). Αντίστοιχα, πριν το 1985 έχει χτιστεί το 50% των σχολείων της χώρας.
Το πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου, που εξαγγέλθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά το σεισμό του 1999 και αφορούσε τα δημόσια και κοινωφελούς χρήσης κτίρια, έχει προχωρήσει ελάχιστα. Με βάση στοιχεία του ΟΑΣΠ, μέχρι το καλοκαίρι του 2012 μόνο στο 15% των δημόσιων κτιρίων πανελλαδικά και στο 6,5% στην Αττική είχε γίνει ο πρωτοβάθμιος προσεισμικός έλεγχος. Για τους χώρους κατοικίας η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Ποτέ δεν εφαρμόστηκε με ευθύνη του κράτους ουσιαστικό πρόγραμμα προσεισμικού ελέγχου.
Τα μέτρα προστασίας και αποκατάστασης που προβλέπονται μετά από ένα σεισμό είναι επίσης τελείως ανεπαρκή. Στον πρόσφατο σεισμό της Κεφαλονιάς, τα κριτήρια αποζημίωσης για αποκατάσταση των κτιρίων, στην πράξη ανάγκασαν τους ιδιοκτήτες να πληρώσουν από την τσέπη τους για την επισκευή τους. Παράλληλα στους εργασιακούς χώρους του ιδιωτικού τομέα, οι εργοδότες, στο βωμό της κερδοφορίας τους, στεγάζουν τις επιχειρήσεις σε ακατάλληλα κτίρια. ( Θυμόμαστε οι μεγαλύτεροι το εργοστάσιο της Ρικομέξ, στα ερείπια του οποίου θάφτηκαν 39 άνθρωποι, εργαζόμενοι, το 1999, όπως και τα εργοστάσια Φουρλής,Φαράν και Παπουτσάνης που έπεσαν σαν τραπουλόχαρτα!)
Η κατάργηση ελεγκτικών υπηρεσιών των Πολεοδομιών, οι απολύσεις εξειδικευμένων εργαζόμενων, η υποστελέχωση των υπηρεσιών, επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση, καθώς πλέον δεν προβλέπεται ούτε τυπικά ο κρατικός έλεγχος.
Επιπλέον, υπάρχουν σοβαρότατες ελλείψεις όσον αφορά την οργανωτική προετοιμασία για την αντιμετώπιση των σεισμών και έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης και εκπαίδευσης του πληθυσμού.
Η κατάσταση έχει χειροτερεύσει με τις κατά πολύ μειωμένες σχετικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού.
Η ουσιαστική πρόληψη των κινδύνων απαιτεί ένα χωροταξικό σχεδιασμό με ενίσχυση των αναγκαίων έργων στη βάση της αντισεισμικής προστασίας.
Στο πλαίσιο του σημερινού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης αναγκαία έργα αντισεισμικής προστασίας για το λαό (σύγχρονα σχολεία, νοσοκομεία, ελεύθεροι χώροι, οδοί διαφυγής και μεταφοράς κλπ.) δεν επιλέγονται ως προτεραιότητες. Η γη και οι κατασκευές αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα για την ενίσχυση της κερδοφορίας των κατασκευαστικών και άλλων επιχειρηματικών ομίλων και όχι ως κοινωνικό αγαθό.
Θεωρούμε ότι είναι αναγκαία η παραγωγή έργων και ο χωροταξικός σχεδιασμός για τις λαϊκές ανάγκες και όχι για την ενίσχυση των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων. Χρειάζεται Ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών, ο οποίος θα σχεδιάζει και θα υλοποιεί έργα που θα καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών αναγκών για ασφαλείς και ποιοτικές υποδομές κατοικίας, εργασίας, άθλησης, διασκέδασης, μεταφοράς κ.λπ. με την προστασία της δημόσιας υγείας και ασφάλειας και του περιβάλλοντος, διασφαλίζοντας και όρους πλήρους, σταθερής και ασφαλούς εργασίας των εργαζομένων στα έργα.
Θα πρέπει να εξασφαλιστεί η οργανωτική ετοιμότητα, ο συστηματικός έλεγχος, με ευθύνη του κράτους, η επάρκεια και ασφάλεια σε περίπτωση σεισμού όλων των δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων και ιδιαίτερα χώρων εργασίας, σχολείων ΤΕΙ, ΑΕΙ, νοσοκομείων, χώρων διασκέδασης αθλητισμού κλπ.;
Τέλος πρέπει να δοθεί η αναγκαία κρατική χρηματοδότηση και για την ανάπτυξη της έρευνας αντισεισμικής προστασίας .
Κ.Παπαζάχο να είστε πάντα καλά και να μας δίνετε για πολλά ακόμη χρόνια τις σοφές συμβουλές σας.
Blogger Comment
Facebook Comment