Η αμυγδαλιά

του Παναγιώτη Παπαδόπουλου
Πέρασαν χιλιάδες χρόνια από την εποχή του μύθου που η αμυγδαλιά ήταν το δένδρο που εγκλώβισε την πληγωμένη ψυχή της πριγκιποπούλας  Φυλλίς εκ Θράκης. Όταν ο Αγαπημένος της Δημοφώντας, Αθηναίος (βετεράνος του Τρωικού πολέμου), θυμήθηκε μετά από κάτι χρόνια (όπου είχε στρίψει δια του αρραβώνος) να ξαναπάει κοντά της, αυτή- δένδρο πια- άνθισε μέσα στον Χειμώνα.

Δεν είναι τυχαίο που η Αμυγδαλιά πάντοτε συμβολίζει την ελπίδα για την Άνοιξη που φθάνει σύντομα και δεν μπορεί να νικηθεί από τον Χειμώνα (ούτε τον Θάνατο).  Με την ίδια προοπτική της ελπίδας και για την Ελληνική γεωργία που θα ανθίσει, μέσα στην οικονομική  βαρυχειμωνιά προσεγγίζουμε το θέμα και νομίζουμε πως το Αμύγδαλο θα πρέπει να εξεταστεί ως μια πολύ σημαντική καλλιέργεια για την πατρίδα μας.

  Η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς μπορεί να γίνει ιδιαίτερα αποδοτική για τον Έλληνα αγρότη καθώς: 

Η κατανάλωση και η ζήτηση αμυγδάλων έχει διεθνώς μια σταθερή αύξηση, καθώς είναι καρποί πλούσιοι σε πρωτεΐνες, σε φυτικές ίνες, σε ανόργανα άλατα και βιταμίνες, όπως είναι η βιταμίνη Α και η βιταμίνη Ε.
Η ίδια η Ελλάδα είναι ελλειματική και κάνει εισαγωγές σε αμυγδαλόψυχα(υποδιέστερης ποιότητας, άλλα φθηνότερη από το Ελληνικό αμύγδαλο)
Είναι αρκετά ανθεκτική σε ασθένειες και μύκητες (πολύ σημαντική η επιλογή της κατάλληλης περιοχής για καλλιέργεια)
Θεωρείται από τα ανθεκτικότερα στην ξηρασία καρποφόρα δένδρα. (υπάρχουν ποικιλίες πολύανθεκτικές όπως η ποικιλία Ρέτσου). Εγκαθίσταται σχεδόν σε όλα τα είδη εδαφών , ακόμη και σε πετρώδη και με μεγάλη κλίση εδάφη
Ο καρπός μπορεί να διατηρηθεί ακόμη και χωρίς ψύξης για αρκετούς μήνες.
Υπάρχουν πολλές χρήσεις και δυνατότητες περαιτέρω επεξεργασίας και μεταποίησης συστατικών του ως τρόφιμο, καλλυντικό ή φάρμακο 
Στην χώρα μας παλιότερα η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς ήταν κυρίως ξηρική και η παραγωγικότητα των δένδρων ιδιαίτερα χαμηλή. Παρά την αλλαγή του τρόπου καλλιέργειας (άρδευση και φύτευση πιο παραγωγικών ποικιλιών), λόγω της μείωσης του αριθμού των εκμεταλλεύσεων η παραγωγή μειώθηκε πολύ φθάνοντας κοντά στους 15.000 τόνους (περίπου το 2% της παγκόσμιας παραγωγής).

Σήμερα η καλλιέργεια προωθείται σε περιοχές οι οποίες κρίνονται κατάλληλες. Οι ποικιλίες της αμυγδαλιάς είναι πάρα πολλές, ελληνικές και ξένες. Διακρίνονται σε γλυκές (τύπος dulci, τα κοινά αμύγδαλα) και πικρές (τύπος amara, τα πικραμύγδαλα), πρώιμες (Χιώτικη και Marcona) και όψιμες, με σκληρό (τύπος ossea, όπως η Ferragnes) και απαλό κέλυφος (οι αφράτες, τύπος fragilis, όπως η Texas). Το ποσοστό των καρπών σε αμυγδαλόψιχα ποικίλλει, από 25 ως 45%. Μπορούμε να επιλέξουμε για φύτευση κάποια από τις γλυκές ποικιλίες Texas, Truoito, Ferragnes, Ferraduel, Ai και τις ελληνικές Ρέτσου, Χιώτικη.

Πριν την εγκατάσταση του αμυγδαλεώνα πρέπει να εξετασθούν κάποια στοιχεία που σχετίζονται με την καταλληλότητα του εδάφους και της περιοχής (ιστορικό πρότερων καλλιεργειών, αλατότητα εδαφών, ένταση ανέμων και εμφάνιση παγετών την Άνοιξη κ.α.). 
Σε εντατικούς, αρδευόμενους αμυγδαλεώνες η αποδόσεις μπορεί να ξεπεράσουν τα 15 κιλά ανά δένδρο. Για να είναι βιώσιμη μια εκμετάλευση θα πρέπει να υπάρχουν 20-40 στρέμματα αμυγδαλεώνα (αναλόγως της φύτευσης και του τρόπου εμπορίας του τελικού προιόντος...).

Για να επιτευχθούν φυσικά οι υψηλές αποδόσεις και η αποφυγή των καλλιεργητικών προβλημάτων που θα υποβαθμίσουν την ποιότητα απαιτείται η απόκτηση της σωστής τεχνογνωσίας και η συνεργασία με τους κατάλληλους επιστήμονες και φυσικά η απαραίτητη δικτύωση στην αγορά.


Share on Google Plus

About Unknown

Το Domokos-News, η νέα διαδραστική πύλη με άρθρα, σχολιασμό και ενημέρωση από και για το Δήμο Δομοκού, φιλοδοξεί να γίνει δίαυλος επικοινωνίας και ενημέρωσης μεταξύ των κατοίκων και των καταγόμενων από την περιοχή Δομοκού.
    Blogger Comment
    Facebook Comment